Maranatha kerk Rotterdam

Als we over de geschiedenis van de Maranathakerk willen schrijven, kan het niet anders of we beginnen met een stukje geschiedenis van het gedeelte van de stad waar die kerk staat: Rotterdam-zuid.

In de Nieuwe Maas lag een eiland: Fijenoord. Het toenmalige eiland was eigenlijk niet meer dan een griend. Of daar iets verbouwd werd, is niet bekend. Het eiland was van IJsselmonde gescheiden door water, het Zwanengat. Voor die tijd was er vanuit Rotterdam al wat activiteit op Fijenoord. Vanaf 1580 stond er een admiraliteitsgalg en in 1716 was er een pesthuis gebouwd. Als zodanig is het niet gebruikt, maar wel als opslagplaats, als opleidingsinstituut voor zeeofficieren en als weeshuis voor jongens en meisjes.

Vanaf het begin van de negentiende eeuw had Rotterdam ruimtegebrek, met name voor de industrie. Om die reden startte men met het bebouwen van Fijenoord. Er werden diverse bedrijven gesticht, waarvan sommige nog bestaan. Die bedrijven hadden behoefte aan woningen voor hun personeel, het liefst in de omgeving van de fabrieken. Dus werden grote hoeveelheden kleine arbeiderswoningen, gebouwd door particulieren, uit de grond gestampt.

De Noorderhaven (nu Koningshaven) werd gegraven, waardoor het Noordereiland ontstond. Er kwam een brugverbinding met de stad en ook een spoorverbinding. Op 15 juli 1869 kwam de grenswijziging met IJsselmonde tot stand waardoor (nu) Feijenoord officieel bij Rotterdam ging horen.

Kerkelijk was er niets en hier begint eigenlijk de voorgeschiedenis van de Maranathakerk